W 1903 roku w Petersburgu w czasopiśmie „Russkoje Znamia” ukazał się zapis obrad tajnej organizacji syjonistycznej. Tajemniczy Mędrcy Syjonu przedstawiali w 23 wykładach tajny plan przejęcia władzy nad światem, a następnie wprowadzenia totalitarnego […]
[…] ustroju, w którym klasą panująca byliby Żydzi.
Co więcej, Mędrcy już od dawna mieli pracować nad wprowadzeniem w życie swych zamierzeń. To oni zainspirowali wiele wydarzeń historycznych, które zmieniły bieg dziejów.
Prawie natychmiast po publikacji tekst zyskał olbrzymi rozgłos. Miliony ludzi uwierzyło, że jest to autentyczny dokument. Gdy dwa lata później Sergiej Nillus wydał je jako dodatek do swojej książki „Wielkie w małym albo antychryst jako blisko nadchodząca polityczna możliwość”, prasa rosyjska pełna była spekulacji na temat tajnego spisku syjonistycznego. Publikacja zbiegła się z rewolucja 1905 roku, która jakby potwierdziła autentyczność Protokołów. Stały się one bardzo popularne i szeroko omawiane. Państwo rosyjskie zaczęło nawet dofinansowywać publikacje, gdyż odciągała ona uwagę od jego autentycznych problemów. Jednak prawdziwa kariera Protokołów Mędrców Syjonu zaczęła się wraz z wybuchem Rewolucji Październikowej. Uznano, że jest to realizacja tajnego planu syjonistów.
W dość krótkim czasie zostały one wydane w innych krajach europejskich, zyskując wszędzie rzesze zwolenników. W latach 20.nakład ich zaczął lawinowo rosnąć, a razem z nim pojawiły się publikacje udowadniające konieczność obrony przed żydowskim spiskiem. Protokoły były m.in. jedną z ulubionych zabawek propagandowych Hitlera. Do dziś są ludzie, którzy wierzą, że Żydzi tylko czekają na przejęcie władzy nad światem i realizacje zamierzeń opisanych w Protokołach Mędrców Syjonu. Stały się one jednym z najbardziej znanych fałszerstw w historii. Czym wobec tego jest tekst, który stał się jednym z najczęściej używanych argumentów antysemityzmu i który przyczynił się do zagłady 6 milionów ludzi?
Protokoły Mędrców Syjonu to niewielka, licząca 24 wykłady książeczka. Według pierwszego wydawcy jest to zapis obrad I Kongresu Syjonistycznego, który odbył się w 1897 roku w Bazylei. Wtedy to, podobno, wygłoszono tajny referat na temat sposobów przejęcia władzy. Już na samym początku Mędrcy dochodzą do wniosku: „Ludzie o popędach złych są liczniejsi od zacnych, toteż najlepsze wyniki w rządzeniu ludźmi osiągnąć można przy pomocy gwałtu i strachu, nie zaś w drodze rozpraw akademickich”. Jest to jakoby credo Mędrców, którzy mają zamiar podporządkować sobie świat poprzez rewolucję. Plan ten po części jest już realizowany, ponieważ to Żydzi mieli doprowadzić do destabilizacji państw chrześcijańskich. W tym celu stopniowo doprowadzają je do ruiny gospodarczej, skłócają ze sobą, jak również ingerują w ich sprawy wewnętrzne. Mędrcy Syjonu doprowadzają do konfliktów wewnętrznych; to oni również podburzają masy robotników i chłopów. W Protokołach jest wyrażone przekonanie, że goje nie potrafią sami sobą rządzić. Koncepcje takie jak liberalizm są dla nich w gruncie rzeczy zgubne. Dlatego światu potrzebne są rządy silnej ręki.
Osobnym zagadnieniem w Protokołach jest sposób przejęcia władzy. Dokona się to bowiem rękami samych gojów. Mędrcy Syjonu sprawią, że pewnego dnia wybuchnie wieki głód. Powstaną masy, którymi sprytnie manipulować będą Mędrcy, i same obalą rządy. Jeżeli rewolucja nie przyniesie oczekiwanego rezultatu, przygotowany jest plan awaryjny — dojdzie do zamachów terrorystycznych — pod miastami wysadzane będą tunele metra. I tak nad światem nastaną rządy Króla z rodu Dawida. Będą one początkiem nowej ery. Zlikwidowana zostanie własność prywatna, wprowadzona natomiast surowa cenzura i kontrola nad całym społeczeństwem. Każda niesubordynacja będzie surowo karana. Na władców wybierani będą tylko odpowiedni ludzie, starannie wykształceni i pozbawieni wad, nieskazitelni moralnie.
Już na pierwszy rzut oka widać, że treść Protokołów Mędrców Syjonu nie jest skomplikowana. „Mędrcy” nie stworzyli raczej teorii, która mogłaby zagrozić całemu światu. Gdy dodać do tego analizę języka, w jakim zostały napisane, zadziwia ich niesamowita popularność. Wystarczy przyjrzeć się, chociaż fragmentowi Wykładu III: „Dziś mogę wam zakomunikować, że cel nasz jest już o kilka kroków od nas. Pozostaje niewielka przestrzeń, by cała droga, którą odbyliśmy, zwarła się w krąg Żmii symbolicznej, wyobrażającej naród nasz. Kiedy krąg ów zamknie się, wszystkie państwa europejskie będą ujęte jak gdyby w potężne obcęgi”. Można z łatwością zauważyć dość prymitywny język, w jakim został napisany. Po przeczytaniu reszty tekstu, utrzymanego w podobnym tonie, trudno uwierzyć, że wywołał on histerię na całym świecie.
Autorstwo Protokołów Mędrców Syjonu od wielu dziesięcioleci budziło spory. Kto i dlaczego miałby publikować tego typu tekst?
Na świecie żywa jest wciąż teoria spiskowa mówiąca o Żydach, jako przyczynie wszelkiego zła na świecie. Jest ona rozpowszechniana przez różnego rodzaju organizacje antysemickie. Dla nich Protokoły to żywy dowód na słuszność ich teorii i powód do jeszcze większej nienawiści. Oni też są autorami ogromnej liczby publikacji udowadniającej autentyczność Protokołów. Teoria spisku żydowskiego jest szeroko rozpowszechniona w wielu środowiskach, w tym w Polsce.
Historią powstania Protokołów Mędrców Syjonu zajmują się jednak również poważni badacze. W Polsce najbardziej kompetentne opracowanie tego tematu ukazało się pod redakcją Janusza Tazbira. W książce „Protokoły Mędrców Syjonu. Autentyk czy falsyfikat” podaje on najbardziej prawdopodobną i rozpowszechnioną obecnie hipotezę.
Tak więc Protokoły to fałszywka carskiej ochrany (ówczesne służby specjalne). Jest to mało udolny plagiat z pamfletu Maurice’a Joly „Dialog w piekle między Monteskiuszem i Makiavellim”, który ukazał się w 1864 roku w Brukseli. Była to satyra na rządy Napoleona III. Tekst ten został odpowiednio przerobiony w Paryżu w 1900 roku przez współpracownika ochrany Mathieu Golowinskiego. Były one świetnym narzędziem, które mogło odwrócić uwagę społeczeństwa od problemów politycznych i gospodarczych, z jakimi borykała się Rosja na początku XX wieku. Przydały się więc podczas rewolucji 1905 roku. Potem jednak zaczęły żyć własnym życiem. W 1917 roku duża część Rosjan, szczególnie arystokracja, zaczęła wierzyć, że bolszewicy realizują zamierzenia Mędrców.
Czym natomiast należy tłumaczyć karierę, jaką Protokoły zrobiły na świecie? Wydaje mi się, że z jednej strony powszechną od średniowiecza niechęcią do Żydów. Z drugiej strony jest to, na pewno, łatwiejsza do zrozumienia wersja procesu historycznego. Łatwiej jest przyjąć otaczającą nas rzeczywistość, gdy wiadomo, że ktoś utrudnia naszemu krajowi wszelkie działanie. Jest to lekarstwo na własne niepowodzenia. Protokoły do dnia dzisiejszego popularne są w Polsce, Rosji, Europie Zachodniej, USA, krajach arabskich. Nadal wydaje się do nich komentarze i udowadnia ich autentyczność.
Protokoły Mędrców Syjonu to przykład na to, jak kiepskiej jakości fałszywka może przejść do historii, jeśli tylko trafi na podatny grunt. Jest to przerażające, bo jest to jeden z trzech tekstów — obok „Mein Kampf” i „Krótkiego kursu historii WKP(b)” – Stalina, które Janusz Tazbir zaliczył do tzw. Biblii nienawiści. Pozostaną one jednym z tragicznych symboli XX wieku.
Monika Popow
*******
Po zapoznaniu się z tekstem Moniki Popow odnalazłam na jednej z antysemickich stron w polskim internecie następujące stwierdzenie: „Nie jest istotne, czy 'Protokoły Mędrców Syjonu’ są autentykiem, czy podróbką. Opisują one bowiem dokładnie program polityczny i metody jego realizacji w celu utworzenia ogólnoświatowego państwa, oczywiście rządzonego przez Żydów — program, który jest realizowany na naszych oczach, co łatwo sprawdzić przeczytawszy 'Protokoły'”.
Cytat ten nie wymaga chyba komentarza. Przerażać może jedynie chorobliwa logika wywodu — cóż z tego, że fakty przeczą naszym teoriom, tym gorzej dla faktów!
BK
